1.4. Hicret Olayı

Müşriklerin Müslümanlara yönelik baskıları, eziyetleri iyice artmış, Mekke’de müminlerin can ve mal güvenliği

kalmamıştı. Müslümanlar, en temel hakları olan inanma ve ibadet etme haklarını kullanamıyorlardı.

Ayrıca Mekke’de İslam’ın yayılması müşrikler tarafından engelleniyordu. Allah’ın (c.c.) dininin Mekke dışında

da tebliğ edilip yayılması bir gereklilikti. Bütün bunlardan dolayı Müslümanlar, İkinci Akabe Biatı’ndan sonra

Hz. Peygamber’in (s.a.v.) izni ve yönlendirmesiyle birer ikişer, gizlice Medine’ye hicret etmeye başladılar. Kısa

zamanda birçok Müslüman şehirden ayrıldı. Mekke’de, aralarında Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Hz. Ali (r.a.) ve

Hz. Ebu Bekir’in (r.a.) de olduğu çok az Müslüman kaldı.

Müminlerin Mekke’den ayrıldığını öğrenen müşrikler telaşlandılar. Çünkü Medine’de İslam’ın yayılmasını

putperestlik için en büyük tehdit görüyorlardı. Ayrıca Şam ticaret yolu üzerinde bulunan Medine’ye Müslümanların

hâkim olması da onların asla istemedikleri bir durumdu. Gelişmeler üzerine Mekkeliler, ne yapacaklarını

belirlemek için toplantı yaptılar ve toplantıda, İslam’ı yok etmenin tek yolunun Hz. Muhammed’i (s.a.v.) öldürmek

olduğuna karar verdiler. Peygamberimiz’e (s.a.v.) suikast düzenlemek için her kabileden birer kişi seçtiler.

Yüce Allah (s.a.v.), Sevgili Resulü’nü (s.a.v.) müşriklerin planından haberdar etti ve ona Medine’ye hicret iznini

verdi. Hava kararınca suikastçılar Resulullah’ın (s.a.v.) evinin önüne geldiler. Sabah namazına giderken onu öldüreceklerdi.

Resulullah (s.a.v.), Hz. Ebu Bekir’e (r.a.) haber göndererek beraber hicret edeceklerini ve hazırlanmasını söyledi.

Kendisi de gerekli hazırlıkları yaptı. Yanında bulunan emanetleri, sahiplerine teslim etmesi için Hz. Ali’ye

(r.a.) verdi. Ayrıca evden ayrıldığı fark edilmesin diye de Hz. Ali’den (r.a.), kendi yatağına yatmasını istedi. Hz.

Ali (r.a.), bir an bile tereddüt etmeden bu teklifi kabul etti. Canını tehlikeye atarak Efendimiz’in (s.a.v.) yatağına

yattı. Allah Resulü (s.a.v.), geceleyin evinden Yâsin suresini okuyarak çıktı. Allah’ın (c.c.) izniyle suikastçılar onu

göremediler. Hz. Muhammed (s.a.v.), Hz. Ebu Bekir (r.a.) ile birlikte hicret yolculuğuna çıktı.

Peygamberimiz’in (s.a.v.) evden çıkmadığını gören suikastçılar hava aydınlanınca içeri girdiler. Yatakta

Hz. Ali’yi (r.a.) görünce çok şaşırdılar. Hemen Peygamberimiz’i (s.a.v.) aramak üzere hareket geçtiler. Hz.

Muhammed’i (s.a.v.) yakalayıp getirene yüz deve ödül vereceklerini her tarafa duyurdular.

Peygamberimiz (s.a.v.) ve Hz. Ebu Bekir (r.a.),

müşrikleri şaşırtmak için Medine yolunun ters istikametinde

olan Sevr Mağarası’na gelip burada üç gün

gizlendiler. Mekkeliler her tarafta onları arıyordu.

Hatta bir grup müşrik, onların ayak izini takip edip

mağaranın girişine kadar geldi. Öyle ki içeriden onların

konuşmaları duyuluyordu. Hz. Ebu Bekir (r.a.)

çok endişelendi ancak Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.)

onu sakinleştirdi. Bu arada mağaranın girişine bir

örümcek ağ örmüş, bir güvercin de yuva yapmıştı.

Bunu gören müşrikler, içeride kimsenin olamayacağını

düşünüp mağaranın önünden ayrıldılar.